Vanuit Friesland trotseerden een aantal enthousiaste kringleden wind en regen en zijn afgereisd naar het Strandpaviljoen de Stormvogel aan het Oostvoornsemeer voor een speurtocht naar fossielen. Een corona veilige excursie naar de Maasvlakte, op zoek naar fossielen uit de ijstijd en misschien wel naar mammoetbotten….
Excursie naar de Maasvlakte (10 oktober 2020) verslag door Hendrik
Ruim op tijd kom ik bij de Stormvogel, een strandpaviljoen aan het Oostvoornse meer, waar de kitesurfers al gebruik maken van het winderige weer. Uit een stevige terreinwagen stapt Walter Langendoen die zich in de loop van de dag ontpopt als een aardige, deskundige gids. 
Ik speel een beetje vals, omdat ik ’s ochtends in Rotterdam bij mijn zoon ben gestart, maar ook Harm en Heleen zijn ruim op tijd. Terwijl Walter samen met de uitbater van het strandpaviljoen de zaal voor de lezing klaar zet, druppelen de andere deelnemers binnen.
De lezing geeft de verklaring voor de aanwezigheid van de fossielen. Aan het eind van de laatste ijstijd overstroomt de vlakte die nu de Noordzee vormt, waarop de dieren waarvan we nu nog de fossielen vinden, hebben geleefd.
Walter geeft meteen een verklaring waarom we niet op grote fossielen hoeven te rekenen. De hopperzuigers die het zand van de bodem van de Noordzee opzuigen, hebben voor de zuigmond een rooster waardoor de maximale grootte van de meegezogen fossielen een centimeter of 30 bedraagt. Voor de hand ligt dat we botdelen zullen vinden, meestal bijna zwart van kleur.
Afhankelijk van de techniek komt het bodemmateriaal voor of op de kust terecht. Met name het deel dat voor de kust wordt neergelegd (zandsuppletie) zorgt voor de aanvoer van fossielen die we vandaag zullen vinden. Het aangevoerde zand zorgt voor strand- en duinvorming. Op dat strand vind je bij oostenwind de meeste fossielen. Dan zorgt de onderstroom voor de aanvoer van materiaal van de bodem waarin meestal de grootste kans is iets te vinden. We treffen het niet met een vochtige, strakke zuidwestenwind, maar Walter verzekert ons dat hij nog nooit een excursie heeft geleid waarin niets werd gevonden. Nog sterker, het dreigende weer zorgt voor niet al te veel wandelaars en dus weinig extra kapers op de kust. Eigenlijk is alleen de windrichting niet ideaal, maar vindt hij de weersomstandigheden verder gunstig.
Dat gaan we na de heerlijke lunch zien! We vertrekken met de auto’s naar het zuidelijkste punt waar de excursie begint, zodat we de wind tijdens de wandeling in de rug hebben. De helft van de auto’s rijdt door naar het eindpunt, enkele kilometers verder, zodat we niet in de wind op terug hoeven. Dat blijkt geen overbodige luxe te zijn: zo nu en dan striemt een laag stuifregen over ons heen. Niet dat het voortdurend hard regent, maar net genoeg om een natte broek te hebben als de regenkleding ontbreekt. Op zee scheren de kitesurfers ons voorbij. 
Speurend over het strand met de wind in de rug vinden we al snel de eerste botdeeltjes die door Walter en soms Harm worden bestudeerd en van een naam worden voorzien. Je ziet de stukjes snel over het hoofd: je hoeft niet snel voorop te lopen. Ook als we met Walter even achteraan lopen, vinden we nog stukjes die anderen hebben laten liggen. Aan het eind van de tocht heeft iedereen inderdaad wel wat gevonden. 
Er is zelfs zoveel gevonden dat Harm nog wat overhoudt om op de volgende bijeenkomst aan de thuisblijvers uit te delen. Reken niet op geweldige mooie stukken die hebben we natuurlijk zelf gehouden 🙂 Tevreden en sommigen een beetje koud keren we met de auto’s terug naar de Stormvogel waar een heerlijk diner à la carte ons wacht. Na het dankwoord van Harm gericht aan onze gids, Walter, keren we geheel opgefrist huiswaarts.
Hendrik
