Excursie naar de Poitou.
De afgelopen herfstvakantie kwam er het toch van. Met z’n achten naar de Poitou. Om vijf uur zaterdagochtend ontmoetten we elkaar, Johan Schaafsma, Rein Visser, Rian Penning, Yma vdd Driest, Jan Verburgh en ondergetekende bij de Macdonalds in Joure, en 12 uur later kwamen we met drie auto’s aan bij de gehuurde Gite in la Grimaudière waar we met een welkomstdrankje hartelijk werden ontvangen door de eigenaar en zijn vrouw. Na even appen met Wietse en Anja , die in twee dagen naar Airvault waren gereisd, kwamen ook zij met hun camper, en waren we compleet. De kookbeurten waren thuis al ingedeeld dus Rian kon aan de slag. De bedden waren comfortabel, en na zo’n reis hadden we geen moeite met slapen. .
Zondag is de dag waarop in de groeve van Airvault niet wordt gewerkt en aangezien er 4 weken daarvoor een pakweg 50 meter afwateringssleuf was gegraven in het oude gedeelte van de groeve, in de fossielrijkste Toarcien laag, waren de verwachtingen hoog.
Het kostte ons wel een uur om daar te komen, want de toegangsweg die ik nog kende van drie jaar geleden, bleek verdwenen en opgenomen in het nieuwe deel van de groeve. Afijn , met wat omwegen en een heerlijk zonnetje zijn we toch op de goede plek beland en hoewel vriend Sietse van der Spoel hier drie weken geleden een vracht fossielen uit had gehaald,hebben wij hele mooie vondsten gedaan,een paar nautilussen, en grotere ammonieten, waaronder Haugia soorten, en de meest voorkomende Harpoceras soorten. Uren hebben we hier lekker zitten hakken , met wat groter hakmateriaal hadden we nog meer kunnen vinden, maar de grote voorhamers hadden we vanwege de afstand bij de auto achtergelaten en het gewicht aan materiaal op de terugweg was nu al moordend.
Het resultaat na prepareren door Yma van den Driest. oa Haugia , schelpen plagiostoma, fossiel hout en nog een haugia.
mooi he!
Van links naar rechts, Hildoceras sp, Haugia sp, Harpoceras sp en X Cenocers
Later op de dag zijn we op de terugweg nog langs een kleine Bajocien groeve gereden waar een enkele Cadomites en wat gastropoden gevonden werden..
Yma kookte Wat Ab thuis al had gemaakt ( nog bedankt Ab).
En ook ’s avonds was het gezellig.
Maandag bezochten we de velden rondom Noize, hier ligt het op zich rijke Callovien aan de oppervlakte en in de loop van de jaren hebben we hier mooie vondsten gedaan. Maar ja, de omstandigheden moeten goed zijn en als een veld braak ligt , of er is net ingezaaid, of vroeger bouwland is nu grasveld, dan is er weinig te halen, en zo was het nu. We brachten nog even een bezoekje aan de weduwe van Monsieur Germond, die fantastische bevriende boer die ons in het verleden verwende door de stenen op zijn veld voor ons bijelkaar te ploegen. Een leuk weerzien!
In de boven het Callovien gelegen Oxfordien hebben we nog wat fossiel hout gevonden en Rein, met zijn scherpe oog voor steentijd materiaal vond zowaar enkele artefacten.
Na het zoeken in een bult met van het veld verzamelde stenen met enkele vondsten, na weer een zonnige dag terug naar de gite , Waar Johan aan de slag kon in de keuken..
De avond was weer gezellig.
Dinsdag vertrokken we naar Niort en omgeving, hier is de ondergrond op enkele plaatsen erg rijk aan fossielen , maar je bent afhankelijk van graafactiviteiten en al jaren ligt dat hier nu stil. Ook een oude groeve in de buurt die ooit dichtgegooid werd met vaak fossielrijk materiaal , leverde nu niks. Op weg naar de groeve bij Nanteuil, was nog een storthoop die veelbelovend was , alhoewel we duidelijk niet de eersten waren die hier zochten, maar in verband met het krijgen van de benodigde toestemming moesten we voor 12 uur in de groeve zijn , dus eerst maar doorgereden. In Nanteuil werden we weer vriendelijk ontvangen, we mochten de auto’s de groeve inrijden, dus geen gesjouw met voorhamers.
.
De kraanmachinist kwam na zijn ( in Frankrijk altijd lange ) lunchpauze ons vertellen dat op de plek waar we net een paar prachtige ammonieten uit de wand hadden gehaald, wetenschappelijk onderzoek werd gedaan, we moesten aan de andere kant van de groeve gaan zoeken. Even later kwam hij met zijn kraan aanrijden om hele brokken steen te verplaatsen, die hij vervolgens voor ons uit elkaar ging beitelen met een andere machine. Klasse! We hebben hem een fooi gegeven, en toen wij uitgezocht waren, wilde hij met alle genoegen nog eens met zijn kraan komen, maar we hadden genoeg arbeid verricht ..
In deze groeve vind je Bathonien, Bajocien en Callovien lagen, en de groeve leverde interessante ammonieten op zoals Stephanoceras, en vooral het mooie gidsfossiel Teloceras blagdeni.
s’Avonds hadden Wietse en Anja het culinaire hoogtepunt van de week voor ons: eendenborst.
En het was weer gezellig.
Woensdag was de dag van het Oxfordien. Het was vrij mistig en we zochten op de velden bij Frontenay. Het vinden van ammonieten is hier nooit moeilijk en hoewel het gebied waar het Oxfordien hier dagzoomt, erg groot is, zochten we op een veld toch in totaal een paar kilo aan kleine ammonietjes bij elkaar. Kenmerkende soorten: ochetoceras en perisphinctes soorten.
Later op de dag leverden dezelfde lagen bij Cherves niet veel op. Bij deze plaats ligt een oude groeve die ingericht is als geologisch monument waar de scheidslijnen tussen Bajocien, Bathonien en Oxfordien zijn aangegeven.
Jan had voor ons de zuurkool ’s avonds vergezeld van zijn onuitputtelijke verhalen en dus was het weer gezellig .
Donderdag ietsje druilerig, en een langere reis naar Grand Pressigny, om daar eens te kijken of wij ook artefacten zouden kunnen vinden. Eerst het museum bezocht , zeer de moeite waard, met veel paleolitische en neolitische artefacten . Weinig over het mesoliticum vond Rein, die als artefactenman toch aardig aan zijn trekken kwam. We hadden nog een kaart met daarop aangegeven waar nederzettingen waren geweest, en besloten in groepjes van twee te gaan zoeken op diverse plaatsen. Yma kwam er achter dat er meerdere plaatsen met dezelfde naam in Frankrijk zijn,en was de weg even kwijt, maar uiteindelijk troffen we elkaar weer en kon Rein kilo’s vuursteen doorzoeken en hield enkele afslagjes over.
Nog heel veel walnoten gezocht en toen mocht ik koken en wederom was het ’s avonds gezellig.
Vrijdag was uiteindelijk een rustdag. Enkelen hebben nog geprobeerd de groeve in Airvault binnen te gaan , maar er was te veel activiteit. Anderen hebben nog even wat velden bezocht en meer noten verzameld en samen hebben we geluncht in het café in la Grimaudière ter afsluiting van een heerlijke gezellige week zoeken.
Tjerk Veenstra
